Uit het dichte dennenbos komt een eland tevoorschijn, en hij is monsterlijk groot. De ondertiteling is net te traag. De eland is net een ribstuk geworden, op de zomerse barbecue van een groep jongvolwassenen met ontbloot bovenlijf. Het dichte dennenbos is al verschrompeld tot een plukje bomen aan de rand van een gemillimeterd gazon bij een riante villa.
De aankondiging van de natuurdocumentaire in het tv-blad was nochtans veelbelovend. We dachten op deze vrieskoude zondagmiddag met een kop hete tomatensoep onder een fleecedekentje te kunnen wegzakken bij een pseudo-romantisch verhaal aan de rand van een klein Zweeds dorpje.
Helaas besliste de synchronisatie van de programmatie, en de ondertiteling op de koop toe, daar anders over. We waren godgeklaagd beland in een cross-over van een naturalistisch gezinsdrama. Diep in een grimmig woud waarin wel heel excentrieke eenlingen hun toevlucht zoeken om macabere rituelen uit te voeren op blonde maagden bij het eten van een gebraden elandvlees.
Alsof het leven buiten nog niet verrassend genoeg is.
